Do tej grupy zaliczamy zespół zwilżający o klasycznym systemie zwilżenia formy. Można go spotkać w większości starszych maszyn (rys. 15).


Składa się on z pięciu wałków (duktor, przybierak, rozcierak i dwa wałki nadające). Duktor był wykonany z mosiężnej rury, czasem obciągniętej nylonową tkaniną siatkową. Przybierak był pokryty materiałem tkanym (obciągiem) typu frote lub pluszem. Rozcierak natomiast był stalowy i był on osadzony na stałe w maszynie. Wałki nadające były wałkami pokrytymi warstwą gumy, na którą nakładało się obciąg pochłaniający wodę. Roztwór zwilżający znajdował się w tym zespole w kałamarzu w kształcie korytka.

Aby utrzymać stały poziom roztworu zwilżającego do kałamarza dochodziła końcówka ze zbiornika roztworu zwilżającego. W kałamarzu zanurzony jest częściowo duktor na głębokość ok. 5 mm [1]. Obraca się on cyklicznie o określony kąt. Do powierzchni duktora w czasie jego obrotu dotyka przybierak, na który przechodzi roztwór zwilżający. Przybierak porusza się ruchem wahadłowym i przekazuje roztwór zwilżający na walec zwany rozcierakiem. Z rozcieraka roztwór jest przekazywany na walce, które nadają go na formę offsetową. Wadą tego zespołu jest nieciągłe nadawanie roztworu zwilżającego na formę. Stosuje się tu zespoły przede wszystkim ze względu na tradycję. Regulacje tego zespołu są mało dokładne. Wykonuje się je za pomocą cienkich pasków folii. Paski te wkłada się po bokach i na środku pomiędzy wałki zespołu lub pomiędzy wałki nadające a formę. Następnie dostawia się wałki do formy i wyciąga paski. Jeżeli paski wyciąga się bardzo ciężko to znaczy, że wałki są dostawione za mocno, a jeżeli wyciąga się je lekko to znaczy, że jest między nimi za duża przerwa. Inną wadą tych zespołów jest to, że obciągi wałków nadających, a czasem i przybieraka mocno brudzą się farbą. Poza tym tracimy dużo czasu na mycie tych wałków pomiędzy zadrukowywaniem kolejnych kolorów. Występuje także kłopotliwe zjawisko z pyleniem obciągów. Pyłki z obciągów przenoszone są na formę i przyklejają się di niej. W miejscach tych nie zostaje przekazana farba i na odbitkach występuje zanik obrazu.


W użyciu stosowane są różne materiały pokryciowe wałków zespołu zwilżającego. Charakteryzują się one różnymi pojemnościami wodnymi (ilość wody, którą mogą wchłonąć), twardością wytrzymałością mechaniczną, sposobem tkania (lub nietkane). Materiał ten dzielimy na następujące rodzaje:

• Materiały typu frote. Zalety: tkaniny frote charakteryzują się dużą szorstkością i dużą wsiąkliwością. W porównaniu do innych tkanin są stosunkowo tanie. Wady: łatwe brudzenie się, trudności w myciu, faktura powierzchni tkaniny przekazywana bywa na odbitkę. Zjawisko to występuje szczególnie podczas drukowania apli. Mają właściwości silnie pylące. W czasie nakładania tkaniny na wałek należy zwrócić uwagę na kierunek włókien. Poza tym tkaniny te trudno naciąga się na wałek.

• Materiały typu Molton. Jest to silnie szorstka tkanina wykonana z nici o dużej grubości. Zalety: tkaniny te charakteryzują się dużą trwałością i odpornością na ścieranie. Potrafią wchłonąć w siebie bardzo duże ilości wody. Wady: wadą tych materiałów jest łatwe pylenie się. Występują także problemy z naciąganiem jej na walki. Tkaniny typu Molton bardzo trudno się zmywa, jeżeli pobrudzą się one farbą.

• Welury i plusze. Plusze i welury są odmianą aksamitu. Plusz to aksamit z długim włosem a welur z krótszym. Zalety: materiały te bardzo dobrze wchłaniają wodę i mają bardzo miękką powierzchnię. Podczas druku, tkaniny te bardzo mało pylą. Istotną cechą jest to, że po zabrudzeniu łatwo dają się myć. Wady: podstawową wad ą welurów i pluszów jest to, że są one mniej trwałe niż tkaniny typu frote i Mołton. Podczas nakładania należy zwracać uwagę na kierunek włókien.

• Tkaniny typu 3M. Jest to tkanina dostarczana w postaci rękawa i łatwa w nakładaniu. Rękaw taki po nałożeniu na wałek kurczy się samoistnie po nawilżeniu. Ma ona dużą pojemność wodną. Jedyną wadą tych tkanin jest ich wysoka cena w porównaniu do pozostałych.

Ogólną wadą tych wszystkich materiałów pokryciowych jest to, że stosując je nie można stosować roztworu zwilżającego z zawartością alkoholu izopropylowego.